Korzyści społeczne

Lasy o kluczowych wartościach dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności są wyznaczane w porozumieniu z lokalnymi władzami i lokalną społecznością. Zarządcy lasu są zobowiązani unikać wszelkich działań na obszarach HCVF 6, które mogłyby spowodować utratę wartości kluczowych dla tradycyjnej tożsamości kulturowej społeczności lokalnej. Wyznaczenie obszaru HCVF 6 nie musi oznaczać trwałego wyłączenia tego obszaru z gospodarki leśnej, ale gospodarka leśna powinna być wdrożona w taki sposób, aby szczególne wartości ochronne były utrzymane i/lub wzmocnione. Dlatego ważne jest, aby angażować lokalną społeczność w planowanie działań zarządczych.

Zarządcy lasu mają obowiązek prowadzenia konsultacji społecznych dla zaplanowanych czynności gospodarczych, takich jak pozyskanie drewna czy użycie pestycydów. W kwestii pestycydów FSC narzuca zarządcom ścisłe ograniczenia dotyczące ich stosowania w lesie - każdorazowo zarządca lasu jest zobowiązany do przeprowadzenia Oceny Ryzyka Środowiskowego i Społecznego dla używanych pestycydów.

Standardy FSC nakładają na zarządcę lasu obowiązek przestrzenia praw wszystkich pracowników (nie tylko tych zatrudnionych bezpośrednio przez zarządcę lasu). W ten sposób wymogi FSC są rozszerzone też na pracowników zakładów usług leśnych i innych, którzy wykonują prace leśne na certyfikowanym obszarze. Wymogi te obejmują m.in. zakaz pracy dzieci, eliminację wszelkich form pracy przymusowej, zakaz dyskryminacji, poszanowanie wolności zrzeszania się oraz uznanie prawa do rokowań zbiorowych.

Prowadzenie prac w certyfikowanych lasach wymaga również przestrzegania ściśle określonych zasad BHP w celu zmniejszenia ryzyka narażenia zdrowia przez pracowników pracujących przy pozyskaniu drewna czy zagospodarowaniu lasu.

To, co zdecydowanie wyróżnia FSC od innych systemów certyfikacji jest dbanie o transparentość.

Jednym z jej przykładów jest umożliwienie udziału obserwatorów w audycie gospodarki leśnej. Obserwatorem może być każda zainteresowana strona trzecia – organizacja pozarządowa, firma, czy osoba prywatna. W Polsce, spośród dostępnych systemów certyfikacji gospodarki leśnej, jedynie FSC przewiduje taką możliwość.

Innym przykładem dbania o transparentność procesu certyfikacji i tym co wyróżnia FSC na tle innych systemów, jest publiczne udostępnianie raportów z audytów gospodarki leśnej. Raporty te są publikowane online, w bazie posiadaczy certyfikatów FSC (www.info.fsc.org).

W ramach systemu FSC funkcjonuje ogólnodostępny mechanizm składania uwag co do sposobu przestrzegania standardów FSC przez zarządcę lasów lub co do pracy jednostki certyfikującej akredytowanej przez FSC.

Termin „drobni właściciele” obejmuje właścicieli i zarządców lasów o niewielkich rozmiarach lub lasów o niskiej intensywności użytkowania, w tym społeczności lokalne i tradycyjne oraz ludność rdzenną. Ze względu na swoje szczególne cechy, takie jak m.in. mała powierzchnia lasu czy rozdrobniona struktura własności, drobni właściciele mogą mieć trudności z zarządzaniem swoimi lasami w sposób zrównoważony i opłacalny, co utrudnia przestrzeganie wymogów FSC. Aby zmniejszyć skalę tych trudności, FSC opracowało dla drobnych właścicieli szereg rozwiązań, wśród których są uproszczone wymagania, mechanizmy wspierające, takie jak certyfikacja grupowa, a także specjalne etykiety produktowe i kampanie marketingowe, które pomagają w uzyskaniu dostępu do rynku i utrzymywaniu łańcuchów dostaw.

Ludność rdzenna stanowi około 5% światowej populacji. Zidentyfikowano około 5000 różnych grup zaliczanych do ludności rdzennej – mają one zwykle własny język, kulturę i tradycje. Wiele z tych rdzennych ludów żyje i pracuje w lasach lub na otaczających je gruntach – są więc bardzo ważne dla FSC. Aktywnie wspieramy prawa ludności rdzennej. Prawa te są traktowane priorytetowo w Zasadzie nr 3 z Zasad i Kryteriów FSC, która to zasada wymaga od wszystkich właścicieli i zarządców lasów posiadających certyfikat FSC identyfikacji i przestrzegania praw ludności rdzennej do własności ziemi, użytkowania gruntów, dostępu do zasobów.